Λαδανιά - Cistus creticus

H Λαδανιά ( Cistus creticus ) είναι ένας αυτοφυής χαμηλός, φρυγανώδης θάμνος που φύεται σε πολλά μέρη της Ελλάδας, αλλά κυρίως στην Κρήτη και στην Κύπρο. Ανθίζει την άνοιξη, Απρίλιο και Μάιο, ανάλογα το υψόμετρο. Έχει χαρακτηριστικά "τσαλακωμένα" άνθη, χρώματος ροζ – φούξια, αλλά ανάλογα με τα εδάφη μπορεί να ποικίλει από εκρού ως και γαλάζιο. Δίνει νέκταρ καθώς και μεγάλες ποσότητες γύρης. Τα φύλλα και οι βλαστοί του φυτού, κατά τους θερινούς μήνες, εκκρίνουν μια ρητινώδη ουσία, γνωστή με το όνομα αλάδανος ή λάδανο. Το λάδανο δεν πρέπει να συγχέεται με το λάυδανο, οποιούχο παρασκεύασμα (90% αλκοόλ και 10% όπιο) που χρησιμοποιείται ως κατευναστικό φάρμακο.
Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, το λάδανο θεωρείται ένα από τα πιο σπουδαία φάρμακα. Αυτή η αρωματική ρητίνη (gummi ladanum) χρησιμοποιείται από αρχαιοτάτων χρόνων ενάντια στους λοιμούς της χολέρας, ως αρωματική ουσία για θυμιάσεις, αλλά και στην ταρίχευση των νεκρών. Ο πατέρας της βοτανικής Διοσκουρίδης ανάφέρει οτι έχει στυπτικές, θερμαντικές και μαλακτικές ιδιότητες. Ο Ρωμαίος ιατρός Celsus (25 π.Χ. - 25 μ.Χ.), αναφέρει τη χρήση της ρητίνης της αλαδανιάς, ως έμπλαστρο σε κακοήθη σαρκώματα. Ο Ορειβάσιος, διαπρεπής Βυζαντινός ιατρός, που έζησε τον 4ο αιώνα, παρασκεύαζε αλοιφή με λάδανο κατά της τριχόπτωσης. Ο Πέρσης ιατρός Αβικέννας, (η σημαντικότερη ίσως φυσιογνωμία της αραβικής ιατρικής που έζησε στην Περσία (980-1037 μ.Χ.), ο οποίος ασχολήθηκε εκτεταμένα με την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, αναφέρει τη χρήση του λαδάνου για την αποσκλήρυνση του στομάχου και εντέρου και με τη μορφή αλοιφής για τη θεραπεία του σπλήνα.
Σύμφωνα με τους σύγχρονους βοτανοθεραπευτές, το λάδανο έχει αντιφλεγμονώδη και αντιδιαρροϊκή δράση, είναι σπασμολυτικό, αποχρεμπτικό και αντικαταρροϊκό. Εχει καταπραϋντικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται για την αϋπνία, τη διάρροια και τον πονόδοντο.

"Όταν γυρίζει ο αλάδανος τ'αχτένιστο κεφάλι του".................Οδυσσέας Ελύτης

ΚΑΙ ΕΔΩ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΔΑΝΙΑ

Φωτό: Lefteris Croc

Περισσότερα...

Κώνειο το στικτόν - Conium maculatum

Επιστημονική ονομασία: Κώνειο το στικτόν- Conium maculatum L.

Οικογένεια: Δικότυλο, της οικογένειας των Σκιαδοφόρων (Umbelliferae).
Άλλα ονόματα: Κώνειο το στικτόν, αμάραγγος (Mάνη), ασκοτιστάρα (Κρήτη), καρπούσα (Αρβανίτικα), μαγκούτα, καμπουδιά ή τσαμπουδία (Κύπρος), βρωμούσα, βρωμόχορτο, κιρκούτα.

Εξάπλωση: Αυτοφυές κατά μήκος των αγροτικών δρόμων, σε φράκτες, ακαλλιέργητες εκτάσεις, υγρούς και σκιερούς τόπους, ερείπια, απορρίμματα. Το βρίσκουμε σε όλη την Ελλάδα και κυρίως στην Αττική και τη Μεγαρίδα.
Ήταν φυτό πολύ κοινό στην Αττική μέχρι τον προηγούμενο αιώνα και εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα. Ο γνωστός βοτανολόγος Θεόδωρος δε Χελδράιχ, βεβαιώνει πως φύτρωνε ακόμα και στις αυλές των σπιτιών.
Ο Διοσκουρίδης λέγει ότι «ενεργέστατον είναι το μεγαρικόν, το αττικόν, το εις τη Χίο και την Κιλικία».
Κατα τον Θεόφραστο «άριστο είναι το περί Σούσα Φυόμενο και το εν ψυχρότατοις τόπος».
Ιστορία:
Γνωστό από πολύ παλιά, φημολογείται ότι χρησιμοποιήθηκε πριν από τους ιστορικούς χρόνους για τη θανάτωση των γερόντων, των ανικάνων προς εργασία, των αναπήρων και των αρρώστων Κείων (νήσος Κέα = Τζιά).
Ο Ιπποκράτης σε πολλά σημεία των συγγραμμάτων του αναφέρει το σπέρμα του κώνειου ως ναρκωτικό, σε καταπλάσματα, υπόθετα και υποκαπνισμούς. 

Τον 3ον π.Χ. αιώνα ο Νίκανδρος το περιγράφει ως εξής, στα «Αλεξιφάρμακα»: το δηλητήριο φέρνει σκοτεινή νύκτα «σκοτόεσσαν νύκτα», οι άνθρωποι παραλύουν και έρπουν στα χέρια, η αναπνοή τους πιάνεται καθώς φράζει ο λαιμός, τα άκρα παγώνουν και τέλος η ψυχή τους πηγαίνει στον άλλο κόσμο από έλλειψη αέρα λόγω παράλυσης της αναπνοής.
Με κώνειο θανατώθηκε και ο μέγας φιλόσοφος Σωκράτης. Το 399 π.Χ. ο φιλόσοφος βρέθηκε αντιμέτωπος με το Δικαστήριο της Ηλιαίας. Εκεί, διατυπώθηκαν εναντίον του κατηγορίες για ασέβεια προς τους θεούς και για διαφθορά των νέων. Μετά την καταδίκη του παρέμεινε στο δεσμωτήριο 30 μέρες, γιατί ο νόμος απαγόρευε την εκτέλεση της θανατικής ποινής πριν από την επιστροφή του ιερού πλοίου από τις γιορτές της Δήλου. Από τον διάλογο του Πλάτωνα Κρίτων μαθαίνουμε ότι ο Σωκράτης θα μπορούσε να σωθεί, αν ήθελε, αφού οι μαθητές του είχαν τη δυνατότητα να τον βοηθήσουν να αποδράσει. Ο Σωκράτης αρνήθηκε στηριζόμενος τις φιλοσοφικές απόψεις του και, ως νομοταγής πολίτης και αληθινός φιλόσοφος, περίμενε το θάνατο ειρηνικά και γαλήνια, και ήπιε το κώνειο, όπως πρόσταζε ο νόμος.

Για την ομάδα ΙΧΝΕΥΤΑΙ:

Πληροφορίες από το Internet
Φωτό: Lefteris Croc

Περισσότερα...

Πικροδάφνη - Nerium Oleander

Ένας "δολοφόνος" στον κήπο μας... Πικροδάφνη!
Εξαιρετικά δηλητηριώδες φυτό αν φαγωθεί. Ακόμα και οι αναθυμιάσεις από κάψιμο του βλαστού της είναι επικίνδυνες!
Αν και η πικροδάφνη μπαίνει άνετα στη λίστα με τα 5 πιο δηλητηριώδη φυτά στον κόσμο, θα τη βρούμε παντού. Από τις άκρες των δρόμων και των εθνικών οδών μέχρι σε αυλές σπιτιών, ακόμη και σχολείων. Σε πάρκα αναψυχής, νησίδες δρόμων, πεζοδρόμια και πλατείες. Την έχω δει ακόμη, πολύ κακώς βέβαια, και σε αυλές παιδικών σταθμών.
Ακόμη και ο καπνός από πικροδάφνη που καίγεται είναι πολύ τοξικός. Έχουν σημειωθεί θανατηφόρες δηλητηριάσεις σε ανθρώπους που έψησαν στην εξοχή, χρησιμοποιώντας βλαστούς πικροδάφνης. Η επαφή με το δέρμα προκαλεί ερεθισμό. Έχει χρησιμοποιηθεί και ως φαρμακευτικό φυτό από τους αρχαίους χρόνους. Την αναφέρουν οι Πλίνιος, Θεόφραστος και Διοσκουρίδης στα συγγράμματά τους.
Τον 19ο αιώνα, απομονώθηκε η δραστική ουσία Oleandrin, η οποία χρησιμοποιήθηκε, κυρίως από Κίνα και Ρωσία, ως θεραπεία στην καρδιακή ανεπάρκεια΄, αλλά και για ευθανασία.Τα δραστικά στοιχεία της πικροδάφνης έχουν παρόμοια δράση με τα δραστικά στοιχεία της επίσης δηλητηριώδους διγιτάριας (digitalis).

Ένα μόνο φύλλο είναι θανατηφόρο για ένα μικρό παιδί, λίγα φύλλα φτάνουν για έναν ενήλικα και αρκούν 100 γραμμάρια φύλλων ώστε να γίνουν θανατηφόρα για ένα άλογο.

Για την ομάδα ΙΧΝΕΥΤΑΙ:

Πληροφορίες: 

http://elsito.gr/index.php/environment/item/102-nerium-oleander

http://en.wikipedia.org/wiki/Oleandrin

Φωτό: Lefteris Croc

Περισσότερα...

Ντατούρα - Datura brugmansia ή Datura stramonium

 Η Δατούρα (Datura) γνωστή και σαν διαβολόχορτο είναι ένα πολύ διαδεδομένο φυτό. Είναι ένας απλωτός, ποώδης θάμνος, με αρωματικά άνθη σε σχήμα τρομπέτας που στέκονται όρθια και με αγκαθωτούς καρπούς. Τα κοτσάνια είναι αγκαθωτά και σχετικά λεπτά συγκρινόμενα με το υπόλοιπο φυτό. Τα φύλλα είναι πλατιά χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, βασικά ωοειδή και μερικές φορές με πολλές γωνίες.

Όλα τα μέρη του φυτού περιέχουν δραστικά χημικά. Τα λουλούδια είναι γενικά τα πιο αδύνατα ενώ αυξημένη δράση έχουν τα φύλλα, τα κλαδιά, οι ρίζες, οι καρποί και οι σπόροι. Όλα τα μέρη χρησιμοποιούνται από τους τοξικομανείς καθώς περιέχουν αλκαλοειδή.

Τα δηλητηριώδη αποτελέσματα της Δατούρας στον άνθρωπο είναι: Ταραχή, έντονη ναυτία, διαστολή της κόρης των ματιών, θολούρα και κακή εστίαση στην όραση, ταχυπαλμία, έντονος αποπροσανατολισμός, απώλεια μνήμης, απώλεια χρόνου, ντελίριο, ευαισθησία στο φως και στο θόρυβο. Ξηρό στόμα και μάτια, ρινορραγία, απώλεια ελέγχου του σώματος. Ουσιαστικά δημιουργούνται διάφορα παραισθησιογόνα αποτελέσματα οπότε και η αιτία που το φυτό χρησιμοποιείται από τους τοξικομανείς. Ωστόσο τα παραισθησιογόνα ταξίδια της Δατούρας είναι συχνά θανατηφόρα καθώς ο χρήστης βρίσκεται εκτός ελέγχου. 

Για την ομάδα ΙΧΝΕΥΤΑΙ:

Πηγή κειμένου:  http://www.valentine.gr/datura_gr.php

Φωτό: Ανδρομάχη

Περισσότερα...

Κρίνος της άμμου - Παγκράτιο το παράλιο

Ο πανέμορφος κρίνος της άμμου αυτοφύεται στα παράλια της μεσογείου. Το όνομα του προέρχεται: Pancratium maritimum (Παγκράτιο το παράλιο) από το ελληνικό Παγκράτιο: παν + κραταιός, για την υποτιθέμενη φαρμακευτική δύναμη του φυτού, (Pandocrator) – παντοδύναμο, και το λατινικό Maritimum που σημαίνει «από τη θάλασσα-ακτή». Είναι είδος που απειλείται από την τουριστική ανάπτυξη και γι' αυτό το λόγο προστατεύεται.

Τον εντόπισα σε μια από τις ομορφότερες παραλίες της μεσογείου, «τον Σίμο», στην Ελαφόνησο. Ήταν ο μόνος που είχε απομείνει πάνω σε μια από τις λευκές αμμοφίνες της Ελαφονήσου, ύψους περίπου 10 μέτρων. Ήταν μοναδικό το συναίσθημα που κατάφερα να βρω έστω και έναν και να τον φωτογραφίσω!

Το μοναδικό κρινάκι της άμμου ήταν περικυκλωμένο από την λεγόμενη αγκαθιά (eryngium maritimum). Το πλήθος από τα αγκαθωτά φύλλα με δυσκόλεψε πολύ να το πλησιάσω. Τελικά τα κατάφερα. 

Η φύση για ακόμα μια φορά μας απέδειξε ότι προνοεί για όλα! 

Για την ομάδα ΙΧΝΕΥΤΑΙ:  

Κείμενο/Φωτό: Ανδρομάχη

Περισσότερα...